rodzin językowych
Encyklopedia PWN
Indianie Ameryki Północnej, których języki tworzą grupę językową atapaskan;
ok. 270 języków rdzennej ludności Australii, w większości bliskich wymarciu, w tym 31 już wymarłych
zgodnie z tradycyjną klasyfikacją rodzina języków występujących na obszarze Chin właściwych, Tybetu, Laosu, Mjanmy (Birmy) i Wietnamu;
drobni wytwórcy rolni, produkujący wraz z rodziną przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb materialnych i kult.; w szerszym znaczeniu również bezrolna ludność wsi, utrzymująca się gł. z rolnictwa;
historyczne i współczesne języki subkontynentu indyjskiego (obszar współczesnych: Indii, Pakistanu, Bangladeszu, Nepalu, Sri Lanki, Malediwów i północno-wschodniego Afganistanu).
kongo-kordofańskie języki, języki niger-kongo,
największa rodzina językowa Afryki, obejmująca ok. 1000 języków, stosunkowo niedawno uznana za wspólnotę opartą na związkach genetycznych;
